پرستوی دریایی قطبی، پرنده‌ای کوچک، لاغر، با پرهای سفید و خاکستری است که به خاطر مهاجرت طولانی سالانه‌اش بین دو قطب شمال و جنوب شهرت دارد.
پرستوی دریایی قطبی پرنده‌ای لاغر با بال‌های باریک و پاهای کوتاه است. این پرنده کوچک اما قدرتمند در پرواز، به خاطر مهاجرت طولانی‌اش که هر سال از یک سوی جهان به سوی دیگر و بالعکس انجام می‌دهد، شهرت دارد. طول دو سر بال این پرنده بین ۶۴ تا ۷۶ سانتی‌متر و طول بدن آن به طور میانگین ۲۸ تا ۴۱ سانتی‌متر است.
رنگ این پرنده بسته به سن و فصل متفاوت است. جوجه‌های پرستوی دریایی قطبی هنگام خروج از تخم، به رنگ خاکستری یا قهوه‌ای هستند. پرندگان بالغ در فصل زادآوری، پرهای خاکستری یا سفید دارند. منقار و پاهایشان قرمز است و یک لکه سیاه سر و پیشانی آنها را می‌پوشاند. در فصول غیر از زادآوری، منقار و پاهای پرنده سیاه شده و لکه سیاه روی سرش کوچک‌تر می‌شود.
در طول فصل زادآوری تابستان، پرستوهای دریایی قطبی در سواحل مناطقی تا جنوب نیوانگلند و ایالت واشنگتن آشیانه می‌سازند. مسیر مهاجرت آنها از تمام سواحل غربی قاره آمریکا تا تیرا دل فوئگو(Tierra del Fuego)، جنوبی‌ترین نقطه آمریکای جنوبی، ادامه می‌یابد. این پرندگان همچنین در امتداد سواحل شرقی آمریکای جنوبی، اروپای غربی، ایسلند، استرالیا، نیوزلند و جزایر اقیانوس آرام نیز دیده می‌شوند. زیستگاه زمستانی آنها تا شمالی‌ترین نقاط قطب جنوب گسترده است.
مناطق زادآوری آنها از نظر نوع زیستگاه متنوع بوده و شامل جنگل‌های شمالی، جزایر، توندرا و سواحل صخره‌ای می‌شود. پس از مهاجرت، پرندگان زمستان خود را بر روی یخ‌های شناور فشرده سپری می‌کنند. در این مدت، آنها دچار پرریزی شده و بیشتر پرهای خود را از دست می‌دهند. گاهی اوقات پرها سریع‌تر از آنکه جایگزین شوند می‌ریزند و در نتیجه، پرنده برای مدتی توانایی پرواز را از دست می‌دهد.
پرستوهای دریایی قطبی هنگام تغذیه، در هوا شناور می‌مانند و سپس برای شکار ماهی یا سخت‌پوستان به درون آب شیرجه می‌زنند. این پرنده گاهی اوقات با پرواز سریع به سمت پرندگان دیگر و ترساندن آنها، باعث می‌شود شکارشان را رها کنند و به این ترتیب غذای آنها را می‌رباید. آنها همچنین حشرات را نیز شکار می‌کنند.
پرستوهای دریایی قطبی پرندگانی اجتماعی هستند که به صورت گروهی به جستجوی غذا پرداخته و در کلونی‌ها بر روی زمین آشیانه می‌سازند. آنها اغلب بر روی یخ استراحت کرده و با بال‌هایی زیبا و شناور پرواز می‌کنند.
از نظر مسافت، تصور می‌شود که پرستوهای دریایی قطبی طولانی‌ترین مهاجرت سالانه را در میان تمام حیوانات دارند. آنها هر سال از مناطق زادآوری خود در قطب شمال به قطب جنوب و بالعکس سفر می‌کنند؛ مسافتی به طول حداقل ۴۰,۰۰۰ کیلومتر. در سال ۲۰۱۶، مهاجرت یک پرستوی دریایی قطبی ردیابی و ثبت شد که در طول یک سال مسافتی معادل ۹۶,۰۰۰ کیلومتر را پیموده بود.
در مقاله حیوانات مهاجر حیوانات دیگری که کوچ می‌کنند نیز معرفی شده است.
برای زادآوری، پرستوهای دریایی قطبی اغلب به همان منطقه‌ای بازمی‌گردند که در آن متولد شده‌اند. هر دو والد از جوجه‌ها مراقبت می‌کنند. جوجه‌ها حدود سه ماه نزد والدین خود می‌مانند و سپس زندگی مستقل خود را آغاز می‌کنند. بلوغ جنسی در سن سه تا چهار سالگی حاصل می‌شود.
• جوجه‌های کرکی پرستوی دریایی قطبی در دو رنگ وجود دارند: خاکستری یا قهوه‌ای. جالب است که جوجه‌های یک آشیانه می‌توانند رنگ های مختلف داشته باشند.
• پرستوهای دریایی قطبی می‌توانند چندین دهه زندگی کنند، اما معمولاً تا سن ۳ یا ۴ سالگی شروع به زادآوری نمی‌کنند.
• پیرترین پرستوی دریایی قطبی ثبت‌شده حداقل ۳۴ سال سن داشت. این سن زمانی مشخص شد که پرنده طی یک عملیات حلقه‌گذاری دوباره صید و رهاسازی شد.
• در سال ۲۰۱۶، مهاجرت یک پرستوی دریایی قطبی ردیابی و ثبت شد که در طول یک سال مسافتی معادل ۹۶,۰۰۰ کیلومتر را پیموده بود.
• کبوتردریایی دودی نیز مهاجرتی طولانی انجام می‌دهد. ردیابی الکترونیکی این پرندگان نشان داد که آنها هر سال نزدیک به ۶۴,۰۰۰ کیلومتر را بین نیوزلند و اقیانوس آرام شمالی طی می‌کنند.
جمعیت پرستوی دریایی قطبی پایدار به نظر می‌رسد، اما به دلیل پراکندگی گسترده و دور از دسترس بودن این پرندگان، مشاهده روند جمعیتی آنها دشوار است. تغییرات اقلیمی ممکن است تهدیدی برای آنها باشد، زیرا این پرندگان به اکوسیستم‌های قطب شمال و جنوب که در حال حاضر دستخوش تغییر هستند، وابستگی دارند.
