تنبل ترین حیوان در دنیای حیوانات

نام انگلیسی این حیوان «Sloth» است که در دین مسیحیت به عنوان یکی از هفت گناه کبیره به معنی سستی و تن پروری از آن یاد می شود. اگر برای حیوانی که ١٥ساعت در روز میخوابد و در اکثر اوقات بیداری نیز بی حرکت است نامی غیر از تنبل انتخاب می کردند باید تعجب می کردیم.

آرمادیلو و مورچه خوار نزدیک ترین گونه های جانوری به تنبل ها هستند. همه شش گونه ی زنده تنبل روی درختان زندگی میکنند و تقریبا تمام طول عمر خود را بالای درختان می گذرانند.

دو گونه اصلی تنبل دو انگشتی و سه انگشتی وجود دارد که تفاوت تعداد انگشت فقط مختص دستانشان است و پاهای هر دو گونه سه انگشتی است. تنبل های دو انگشتی مقداری بزرگ تر هستند. سر گرد، چشمان غمگین، گوش‌های کوچک و دم‌ کوتاه از ویژگی های ظاهری مشترک بین این دو گونه است. فرم صورت تنبل های سه انگشتی به گونه ای است که انگار همیشه لبخند می‌زنند. آنها همچنین دو مهره گردن اضافی دارند که به آنها اجازه می‌دهد سر خود را تقریباً به طور کامل بچرخانند. تفاوت آن ها فقط در ظاهر نیست بلکه در رفتار هم تفاوت هایی دارند، مانند این که تنبل های دو انگشتی تمایل بیشتری به آویزان ماندن به صورت وارونه دارند اما تنبل های سه انگشتی ترجیح میدهند روی شاخه درخت بنشینند.
تنبل‌های سه انگشتی صرفاً از برگ چند نوع از درختان تغذیه می کنند. اما تنبل‌های دوانگشتی طیف وسیع تری از غذاها که شامل میوه ها، حشرات، گیاهان و گاهی مارمولک های کوچک می‌شود را تغذیه می‌کنند. در هضم غذا هم بسیار کند عمل میکنند. غذایی که سایر جانوران در عرض چند ساعت هضم می کنند برای تنبل ممکن است یک هفته طول بکشد.

تنبل ها معمولا سالی یک فرزند به دنیا می آورند اما این زمان میتواند به دلیل تنبلی نر و ماده در پیدا کردن یکدیگر افزایش یابد. مدت زمان بارداری برای تنبل های سه انگشتی ٦ ماه و برای تنبل های دو انگشتی ١١ ماه است. نوزادان تقریبا بعد از ٥ ماهگی از مادر جدا میشوند. برخی اوقات بچه حیوان تنبل به دلیل سقوط جان خود را از دست میدهد. چون مادران تمایلی به ترک درخت و کاهش امنیت خود ندارند، دنبال فرزند سقوط کرده خود نمی روند.

سبک زندگی تنبل ها به قدری آرام است که باعث می شود روی بدن آنها جلبک رشد کند. این جلبک ها به همراه شاخ وبرگ درختان به استتار تنبل کمک زیادی می کند در واقع این سبک زندگی را می توان نوعی سیتم دفاعی در حیات وحش در نظر گرفت.
مهمترین بخش مقابله با شکارچیانی همچون جگوار و عقاب هارپی استتار است چون وقتی تنبل درختی دیده شود بهترین کاری که میتواند بکند سقوط در آب و سپس شنا کردن است چون سرعت شنا کردنشان بسیار بهتر از سرعت راه رفتنشان در خشکی است. به همین دلیل است که آنها ترجیح می دهند روی درختانی سکونت کنند که زیرشان آب است البته در آب هم میتوانند طعمه تمساح یا مارهای آناکوندا شوند. در انتها اگر گرفتار شوند، چنگ میزنند، جیغ میکشند و گاز میگیرند.

زیستگاه اصلی تنبل جنگل های بارانی گرمسیری آمریکای مرکزی و جنوبی مخصوصا برزیل، پاناما، کلمبیا و کاستاریکا است. از بین رفتن این جنگل ها بزرگترین خطر برای تنبل درختی است چون علاوه بر کاهش منابع غذایی بزرگترین بخش دفاعی تنبل ها یعنی استتار میان درختان نیز از بین خواهد رفت.

• تنبل های بالغ بسته به نژادشان بین ٦٠ تا ٨٠ سانتی متر طول و وزنی بین سه و نیم تا هفت کیلوگرم دارند.
• تنبل درختی بینایی ضعیف دارد ولی دنیا را رنگی می بیند. شنوایی آن ها نیز ضعیف است بنابراین برای پیدا کردن غذا از حس بویایی و لامسه خود کمک میگیرند.
• برای درک بی تحرکی تنبل ها جالب است بدانید میزان تحرک روزانه آنها به طور متوسط کمتر از ٤٠ متر است و هفته ای یکبار آن هم برای دستشویی رفتن از درخت پایین می آیند.
• اگر تنبل با حداکثر سرعت خود حرکت کند در یک دقیقه میتواند کمتر از 5 متر را طی کند. با وجود حرکت بسیار کند، شناگران ماهری هستند به طوری که در آب سرعتشان سه برابر خشکی است.